W pomieszczeniach narażonych na wilgoć, czyli w kuchniach, łazienkach i pralniach najbardziej popularne są różnego typu okładziny z płytek. Popularne są również w korytarzach, wiatrołapach, bo są antypoślizgowe i łatwo się je myje, oraz w salonach, w których ułożone jest ogrzewanie podłogowe, bo tego typu materiał bardzo dobrze przekazuje ciepło. Ponadto ponieważ okładziny z płytek są odporne na ogień, właśnie nimi najczęściej wykańcza się podłogę przed kominkiem. Wadą płytek jest to, że są zimne w dotyku.

Płytki przykleja się do podłoża klejem a spoiny wypełnia fugą. Zaprawę klejową rozprowadza się po podłożu pacą zębatą. Powinna się znaleźć pod całą powierzchnią płytki, w przeciwnym razie może ona popękać w trakcie użytkowania. Podczas układania konieczne jest użycie krzyżyków dystansowych by szerokość spoin była taka sama. Prawidłowość ułożenia płytek sprawdza się poziomnicą – w razie potrzeby można delikatnie sko-

rygować ustawienie. Do fugowania można przystąpić dobę po stwardnieniu kleju. Spoinę rozprowadza się za pomocą gumowej pacy, w różnych kierunkach, tak by dokładnie wypełniła każdą szczelinę. Po ok. 15 minutach od nałożenia, jej nadmiar usuwa się mokrą gąbką, a po wyschnięciu spoin, całość przeciera suchą szmatką. Posadzkę można użytkować po 2-3 dniach od fugowania.

W pomieszczeniach wilgotnych pod płytkami konieczne jest ułożenie izolacji przeciwwilgociowej, najlepiej z tzw. płynnej folii, nakładanej w dwóch warstwach. W miejscach przechodzenia izolacji podłogowej na ściany, izolacje z płynnej folii dodatkowo wzmacnia się specjalną taśmą izolacyjną, chroniącą przed utratą szczelności w przypadku wystąpienia pęknięć. Można też kupić specjalny klej do płytek, który pełni rolę warstwy izolacyjnej.